Manuel María, poeta lucense da Terra Chá, escribiu no ano 1954 un famoso poema, popularizado en versión canción, que comezaba deste xeito: Non canta na Chá ninguén. Por eso o meu carro canta. Canta o seu eixo tan ben, que a señardade me espanta…

Uns versos sobre o noso carro galego que, sen dúbida, despertan o cariño e a morriña naqueles que coñeceron a vida campesiña en plenitude, aqueles tempos nos que as aldeas estaban cheas de xente. Hoxe, o característico canto daquel carro, o que producía o seu eixo de madeira, xa fai moitos anos que non sona na nosa Parroquia. Aquel carro que, construido coa madeira das árbores que medraban xunto os camiños polos que transitaba, que acompañaba ós nosos avós nos seus duros traballos no campo, reposa hoxe esquecido (cuando non destruído) nalgún lugar perdido das nosas casas, a cuxo sostemento un día axudou, e que agora, como vivo retrato da nosa Parroquia na actualidade (envellecida e despoboada), limitase a contemplar o futuro con ollos distantes, mentras no noso cementerio parroquial descansan aqueles homes e mulleres cos que compartiu ledicias e tristuras, días de sembra, sega e demais traballos agrícolas propias dunha economía de subsistencia á que todos eles estaban unidos.

Sabemos que a historia, os feitos e vivencias dun pobo a forxan o conxunto dos seus habitantes, mais cada vez que unha desas persoas morre, desaparece con elas unha parte da historia desa aldea, e xa co paso dos anos so fica o esquecemento e o silencio. Por iso, chegou o momento de que ese carro cante de novo. E que ese amor que lle profesamos a nosa terra, esa débeda que temos para cos nosos devanceiros, foi a razón que explica o nacemento desta Asociación A Chavella, chamada como esa sinxela peza de madeira que colocada nun furado na parte anterior da cabezalla, mantén unidos o carro e o xugo das vacas, e quere simbolizar a ligazón entre o noso pasado e o noso presente. Unha asociación sen ánimo de lucro, independente de calquer tipo de grupo político, e cuxa principal finalidade é a defensa do noso patrimonio cultural e medioambiental, e concienciar ós poderes públicos e os moradores da nosa Parroquia, e a ciudadanía en xeral, de que temos a obriga de manter, conservar e mellorar este legado que herdamos e de transmiti-lo nas mellores condicións as xeracións futuras. E que esta asociación sirva tamén como voceiro e instrumento ó servizo da mellora da nosa Parroquia, para defende-los dereitos e intereses de tódolos nosos veciños actuais e futuros, e poida contribuír o seu desenvolvemento integral.